Ameryka wita wszystkich, ludzi z różnych stron świata dając im wiele możliwości do życia i twórczej działalności. W roku 1988 przywitała o. Wacława Lecha, byłego proboszcza parafii Kluszkowce. To był zalążek wspaniałej idei – założenia Koła nr 49 Kluszkowce. Zanim jednak powstało nasze koło, z inicjatywy o. Wacława powołano Komitet Budowy Kościoła w Kluszkowcach. O. Wacław potrafił we wspaniały i tylko sobie wiadomy sposób skrzyknąć całą naszą kluszkowską społeczność, zorganizować ją i zespolić, aby stworzyć to, co teraz prężnie działa, przynosi chlubę naszej pięknej rodzinnej wsi - klub Kluszkowce, zarejestrowany w Związku Podhalan w Północnej Ameryce pod nr 49. Pierwszymi osobami, które poszły za głosem o. Wacława i podjęły jego inicjatywę byli członkowie pierwszego zarządu koła, czyli: kapelan – o. Wacław Lech, prezes – Henryk Gaj, wiceprezesi: Józef Kurpiel i Krystyna Sieczka, sekretarz protokolant – Krystyna Vernio, sekretarz finansowy – Stanisław Jandura, skarbnik – Maria Kowalczyk, dyrektor do Zarządu Głównego – Józef Garb, komisja rewizyjna: Jolanta Kubicz, Jan Węgrzyniak i Bogusław Kaczmarek. 22 kwietnia 1990 roku w siedzibie oo. karmelitów bosych w Munster po uroczystej mszy odbyło się pierwsze zebranie, wybory i instalacja naszego koła. Jest to doniosła data, od tej bowiem pory jesteśmy razem, spotykamy się, dzielimy radościami i smutkami oraz podejmujemy ważne decyzje dla wspólnego dobra i dobra naszej pięknej, leżącej tysiące mil od Chicago wioski Kluszkowce. Położona jest ona w naszej ukochanej ojczyźnie, w miejscu najpiękniejszym, gdzie do tej pory zjeżdżają turyści z całego świata. Jest to wieś leżąca na południowym stoku góry Lubań 1211 m n.p.m. w paśmie Gorców. Znajduje się na wysokości 600 m n.p.m. przy Przełęczy Snoska, która dzieli Gorce od Pienin i zamyka Kotlinę Nowotarską od wschodu. Wioska liczy 1150 ha ziemi uprawnej, łąk, pastwisk i lasu. Prawdopodobnie wieś powstała w XIV wieku, lecz pierwsze wzmianki o niej pochodzą z początków XVI w. Najpierw pod nazwą Klusków lub Kluskowice, a ostatecznie od 1660 r. – Kluszkowce. Kiedyś wieś należała do starostwa czorsztyńskiego. Wronina, teren kluszkowski sięga aż do samego zamku. W 1811 r. spłonął drewniany kościół, a w 1816 – cała wieś. Ta katastrofa spowodowała, że Kluszkowce i Krośnice przyłączono do parafii Maniowy. Kaplica, która jest obecnie we wsi była przerobiona z domu ludowego w latach 40. Parafię reaktywowano w 1984 r. Po zalaniu dolnego końca wsi, została ona przeniesiona na wyżej położony teren (Borek). Na najwyższym wzniesieniu wybudowany został kościół i klasztor oo. karmelitów bosych. Budowę rozpoczął proboszcz naszej parafii w latach 1984-1987, a obecnie kapelan Związku Podhalan w Północnej Ameryce – o. Wacław Lech.
Krajobraz był piękny, ale widoki na życie coraz trudniejsze. Tak więc zjeżdżaliśmy się w coraz większej liczbie i zasilaliśmy nasze koło coraz większą ilością członków. Warto nadmienić, że ogromny wkład w dalszy rozwój naszego koła ma drugi z kolei zarząd pod przewodnictwem Józefa Garba. W jego skład wchodzili: kapelan – o. Wacław Lech, prezes – Jan Garb, wiceprezesi: Jan Węgrzyniak i Krystyna Sieczka, sekretarz protokolant – Krystyna Leśnicka, sekretarz finansowy – Stanisława Jandura, skarbnik – Maria Kowalczyk, dyrektor do Zarządu Głównego – Jan Mąka, chorąży – Mirosław Puszkarski, komisja rewizyjna: Jolanta Kubicz, Jan Wojtaszek i Jan Kurpiel. W tym czasie ufundowaliśmy sztandar klubu pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej – patronki starej kaplicy. Poświęcenie sztandaru odbyło się 26 listopada 1995 roku w kościele św. Kamila. Po uroczystości odbył się bankiet w Domu Podhalan, na który przybyła liczna grupa członków naszego koła. W tym czasie zebraliśmy też pieniądze na zakup komputerów dla szkoły w Kluszkowcach, pomogliśmy finansowo straży pożarnej i zespołowi „Lubań”. Poprzez organizację pikników, zabaw i donacje członków oraz sympatyków koła, a także ze sprzedaży „cegiełek” zebraliśmy i przesłaliśmy Komitetowi Budowy Kościoła w Polsce $50000. Tak więc dzięki naszej, myślimy – niemałej pomocy, mogło odbyć się 5 sierpnia 2000 r. poświęcenie pięknego nowego kościoła pod wezwaniem św. Rafała Kalinowskiego, na które przybyło wielu z naszej polonijnej społeczności. Zawieźliśmy ze sobą nasze radosne serca i piękny sztandar, który uświetnił uroczystość. Nasz kościół położony jest na osiedlu Grynzborg. Jego położenie na wzniesieniu sprawia, że pięknie rozbrzmiewają 4 dzwony, na które zebraliśmy kwotę $16000, już za kadencji kolejnego zarządu, który działał w składzie: honorowy kapelan koła – o. Wacław Lech, kapelan – Jacek Palica, prezes – Jan Mąka, wiceprezesi: Józef Kurpiel, Jerzy Gaj i Bronisława Wida, sekretarz protokolant – Krystyna Puszkarska, sekretarz finansowy – Magda Garb, sekretarz korespondencyjny – Maria Mąka, skarbnik – Józef Tkacz, dyrektor do Zarządu Głównego – Władysław Jandura, zastępcy dyrektora: Józef Tkacz i Józef Garb, komisja rewizyjna: Jan Kurpiel, Józef Wojtaszek, Józef Rapciak, Jan Wojtaszek, chorąży – Mirosław Puszkarski, zastępcy: Wojciech Jandura, Kazimierz Leśnicki i Stanisław Buc.
Doceniając ogromny wkład o. Wacława w powstanie i rozwój naszego koła mianowaliśmy go honorowym kapelanem Koła nr 49 Kluszkowce. Dużą radością było dla nas przybycie o. Jacka Palicy, rodowitego kluszkowianina, który został nowym kapelanem koła. W działalności naszego klubu mamy wiele wspaniałych planów, które zamierzamy zrealizować w niedalekiej przyszłości przy udziale nas wszystkich. Mamy nadzieję, że członkowie koła Kluszkowce poważnie potraktują nasze plany i pomogą swoją obecnością i dobrą wolą w ich realizacji. Obecnie organizowane są trzy razy w roku pikniki, uroczystości „święconki” i „opłatek bożonarodzeniowy”, z którego część dochodów przeznaczamy na pomoc dla straży pożarnej w Kluszkowcach i zespołu „Lubań” oraz na potrzeby szpitala w Nowym Targu.
